Bufo mozo. Especie de media montaña e zonas onde abundan os micromamíferos. Rapáz nocturna de tamaño medio, ten plumas ergueitas sobre a cabeza simulando orellas e ollos de cor alaranxada. Adopta posturas miméticas nas ramas das árbores, onde dorme durante o día, as súas longas ás teñen unha morfoloxía especial nas plumas de voo que permiten que se movan sen facer ruído. Listaxe de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial· LESRPE Convenio de Berna: Anexo II.

Píntega rabilarga. Endemismo do NO da Península Ibérica. Vive en hábitats montañosos e depende da presenza de arroios limpos. De corpo alongado, con dúas raias pardo douradas que se unen na base da cola. Ten unha lingua protáctil e evaginable coa que captura pequenas presas para alimentarse. Categoría mundial UICN: Vulnerable. Directiva Hábitats da Unión Europea: Especie de interese comunitario. Catálogo Galego de Especies Ameazadas: Vulnerable.

Lobo ibérico. Endemismo da Península Ibérica; diferénciase do lobo europeo polas características físicas que lle deron o nome " signatus" (sinalado), como as manchas brancas nas fazulas e as marcas escuras nas patas. Este depredador gregario sufriu unha persecución sistemática por parte do home. Directiva Hábitats da UE: Especie de interese comunitario, protección anexos II, IV e V. Convenio de Berna: anexo II. Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial.

Gato montés. Na actualidade presenta unha área de distribución relicta. Este carnívoro semellante a un gato doméstico pode chegar a medir 68 cm, máis uns 21 a 35 da cola, e pesar ata 7 kg. De pelo gris parduzco, con raias escuras. Cola con dúas ou tres aneis escuros. Aliméntase de micromamíferos e aves. Directiva Hábitats da UE: Especie de interese comunitario. Convenio de Berna: anexo II. Listaxe de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial.

Nutria. É o único representante do xénero Lutra en Europa e norte de África. Mamífero carnívoro que pertence á familia dos mustélidos. O pelo impermeable, cunha mancha máis clara na garganta e parte superior do peito. Posúe cinco dedos unidos por unha membrana interdigital. A presenza da nutria nun río é un bo indicador sobre o bo estado da auga. Directiva Hábitats da UE: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV.

Gran capricornio. Coleóptero de gran tamaño, a súa lonxitude varía entre 25 e 62 mm, con fortes mandíbulas; as antenas teñen once artejos. Especie xilófaga, relacionada con diferentes especies de Quercus e outro tipo de arboleda. Directiva Hábitats da UE: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV. Convenio de Berna: Anexo II. Listaxe de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial· LESRPE Catálogo Galego de Especies Ameazadas: Vulnerable.

Babosa terrestre. Esta babosa co dorso moteado, é de distribución atlántica, e atópase no extremo suroccidental de Irlanda, en Portugal e no noroeste de España. Directiva Hábitats da UE: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV. Convenio de Berna: Anexo II. Libro Vermello dos Invertebrados de España: Vulnerable. Catálogo Galego de Especies Ameazadas: Vulnerable.

Caracol de Quimper. Especie propia de zonas húmidas e sombrías, caducifolios de carballos ou castiñeiros. Aliméntase a base dos fungos que crecen entre a follaxe ou baixo os madeiros mortos. A característica máis destacable é a súa cuncha aplanada e traslúcida, coas espirais no mesmo plano e deseño con motas escuras. Directiva Hábitats da UE: especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV. Catálogo Galego de Especies Ameazadas: En perigo de extinción.

Cervo voante. Distribúese por gran parte de Europa, onde alcanza Rusia occidental, na Península Ibérica localízase principalmente na metade setentrional. Esta especie sapro xilófaga está asociada a bosques caducifolios, de cuxa madeira se alimentan as larvas. Directiva Hábitats da UE: Especie de interese comunitario, escala de protección anexo II. Convenio de Berna: anexo III.

En Galicia concéntrase na metade sur; pola costa, os montes do Pindo constitúen o límite setentrional da especie. Este ofidio pode alcarzar unha lonxitude de 120 cm, ten dúas liñas escuras que percorren longitudinalmente o dorso, os ejmplares jovenes presentan unhas bandas perpendiculares a esas liñas, o que lle confire o aspecto dunha escaleira. Aliméntase de roedores, aves e ata de gazapos. Listaxe de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial· Convenio de Berna

Falcón peregrino. Habita as costas acantiladas, áreas montañosas e vales fluviais con cortados rochosos aptos para criar. Rapaz diúrna, con ás longas e puntiagudas, ten un capuchón negro e unha bigotera sobre as fazulas, anel ocular de cor amarela. Alcanza o 100 km/ h, chegando a superar o 300 km/ h nun ataque en picado; sendo un dos animais máis rápidos do mundo. Listaxe de Especies Silvestres en Protección Especial. Convenio de Berna. Libro Vermello das Aves de España.

Curruca rabilarga. Especie de distribución europea, invernante en pequenas zonas do norte de África. Prefire as formacións arbustivas, como brezales e matogueiras. Pequeno paxaro insectívoro de cola moi longa, coa plumaxe da cabeza e o dorso gris con tinguiduras marróns, e nas partes inferiores é de cor vermella viño, cun anel ocular avermellado. Directiva 2009/147/CE do Parlamento Europeo e do Consello relativa á conservación das aves silvestres. Convenio de Berna: Anexo II.

Milano negro. Rapaz de tamaño medio, con ás longas e agudas e unha silueta de voo estilizada. A coloración do corpo é marrón, coa cabeza e o peito máis claros. Especie oportunista que aproveita gran variedade de recursos tróficos. En Europa, as súas poboacións son estivais, invernando predominantemente en África. Directiva 2009/147/CE do Parlamento Europeo relativa á conservación das aves silvestres. Convenio de Berna. Anexo II. Especies Silvestres en Protección Especial· LESRPE.

Lagarto verdinegro. Especie endémica da Península Ibérica de distribución noroccidental, común en bosques húmidos caducifolios, piñeirais, brezales e praderías de montaña. Os machos adultos teñen o dorso verde punteado de negro e durante o celo adquiren unha coloración azul moi intensa na cabeza. Aliméntase dunha gran variedade de invertebrados. Directiva Hábitats da Unión Europea: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV.

Sapillo pintojo. Endemismo ibérico cuxa distribución mundial comprende Portugal e a metade occidental da Península Iberica. Sapo moi pequeno, de 45 a 75 mm que presenta un característico fuciño obtusamente puntiagudo; a pel ten tonalidades pardas, verdosas, rosáceas ou case negras. Directiva Hábitats da Unión Europea: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV. Catálogo Galego de Especies Ameazadas: Vulnerable.

Morcego grande de ferradura. Especie cavernícola e gregaria, que forma colonias de ata novecentos individuos. Este mamífero ten uns repregamentos cutáneos nasais característicos que o diferencia dos seus conjéneres. Directiva Hábitats da Unión Europea: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV. Catálogo Nacional de Especies Ameazadas: Vulnerable. Catálogo Galego de Especies Ameazadas: Vulnerable.

Lagartija serrana. Endemismo ibérico, especie cazadora que pode chegar a medir 150-160 mm. Ten o dorso castaño e os machos verde brillante con manchas negras. Aliméntase basicamente de insectos e arañas. Directiva Hábitats da Unión Europea: Especie de interese comunitario, escala de protección anexos II e IV. Convenio de Berna. Libro vermello dos Anfibios e Réptiles de España: Case Ameazada, (Poboacións do monte Pindo): Ameazada. Catálogo Galego de Especies Ameazadas: Vulnerable.